Fatollahi, Amir (2020) Effect of sand training on the kinetics, amplitude of muscular electrical activity and body image in individuals with pronated feet. Masters thesis, University of Mohaghegh Ardabili.
![]() |
Text
پایان نامه امیر فتح الهی.pdf Download (651kB) |
Abstract
Research Aim: Foot over pronation is one of the most important factors that causes to musculoskeletal injuries and leads to greater mechanical loads in the lower limb structure. Sand is an unstable and unpredictable surface that have special importance in human movement mechanics. The purpose of this study was to investigate the effect of sand training on the kinetics, amplitude of muscular electrical activity and body image in individuals with pronated feet. Research method: The present study was a randomized clinical trial type. Statistical samples of the present study included 15 males with foot over pronation in the control group and 15 males with foot over pronation in the intervention group. Individuals in the intervention group were performed sand surface training program consisted of continuous jogging, striding, bounding, galloping and short sprints during 8 weeks. Bertec force plate was used to measure the ground reaction force components. Lower limb muscles activity was evaluated by an 8-channel electromyography system with a surface electrode during walking and running. Two-way ANOVA test was used for statistical analysis at the significant level P<0/05. Findings: Significant main effects of “time” were found for FzHC and FxHC during walking (p<0.002). Pair-wise comparisons revealed significantly lower FzHC (p=0.002) and FxHC (p=0.001) in the post-test compared with the pre-test during walking. Also significant main effects of “time” were found for FxHC, FxPO and FyHC during running (p<0.023). Pair-wise comparisons revealed significantly lower FxHC (p<0.001) and FyHC (p=0.023) and larger FxPO (p=0.003) in the post-test compared with the pre-test during running. With regards to EMG activity, statistically significant main effects of “time” were found for TA and VL activities during walking (p<0.049). Pair-wise comparisons revealed significantly greater TA (p=0.046) and VL (p=0.049) activities in the post-test compared with the pre-test during walking. We find significant group by time interactions for Glut-M and Gas-M activity during running (p<0.041). In the experimental group but not the control group, significantly higher Glut-M (p=0.028) and Gas-M (p=0.041) activities were found after training on sand during running. On the other hand, pair-wise comparisons revealed a significantly lower impulse z (p=0.031), peak negative free moment amplitude (p=0.034) and vertical loading rate (p=0.037) in the post-test compared with the pre-test during walking. Also, pair-wise comparisons revealed a significantly lower peak positive free moment amplitude (p=0.001) in the post-test compared with the pre-test during running. The statistical analyses did not demonstrate any significant main effects of “time”, “group” and group by time interactions for body image components after training on sand (p>0.05). Conclusion: The observed significant lower ground reaction forces, free moment amplitudes, impulses and vertical loading rates and greater muscular electrical activity after training on sand may help individuals with foot over pronation to improving pronation and reduce injuries while waking and running. However, this needs to be verified in future studies.
Item Type: | Thesis (Masters) | ||||
---|---|---|---|---|---|
Persian Title: | اثر تمرین روی سطح شن بر کینتیک، دامنه فعالیت الکتریکی عضلات و تصویر بدنی افراد دارای پرونیشن بیش از حد پا | ||||
Persian Abstract: | هدف: پرونیشن بیش از حد پا یکی از مهمترین عوامل ایجاد آسیب¬های اسکلتی عضلانی در اندام تحتانی است که منجر به افزایش بار¬های مکانیکی وارد بر ساختار اندام تحتانی می¬شود. سطح شن به دلیل غیر قابل پیش¬بینی و متحرک بودن اهمیت ویژه¬ای در مکانیک حرکت انسان دارد. هدف از پژوهش حاضر اثر تمرین روی شن بر کینتیک، دامنه فعالیت الکتریکی عضلات و تصویر بدنی افراد دارای پرونیشن بیش از حد پا بود. روششناسی پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی بود. نمونه¬های آماری پژوهش حاضر شامل 15 مرد با پرونیشن بیش از حد پا در گروه کنترل و 15 مرد با پرونیشن بیش از حد پا در گروه مداخله بودند. تمرین روی سطح شن برای آزمودنی¬های گروه مداخله طی ۸ هفته که شامل دویدن آرام، گام بلند، پریدن، لی لی کردن و دویدن سریع بود، اعمال شد. از دستگاه صفحه نیروی برتک برای اندازه¬گیری مولفه¬های نیروی عکس العمل زمین استفاده شد. فعالیت عضلات اندام تحتانی با دستگاه الکترومایوگرافی 8 کاناله و با الکترود سطحی طی راه رفتن و دویدن ثبت شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه جهت تحلیل آماری در سطح معنی¬داری 05/0>P استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش حاضر، اختلاف معنی¬داری را در اثر عامل زمان دو گروه کنترل و مداخله در اوج نیروی عکس العمل زمین عمودی و خارجی، طی راه رفتن نشان داد (002/0>P). مقایسه زوجی، کاهش معنی¬داری را در اوج نیروی عکس العمل زمین عمودی (002/0=P) و خارجی (001/0=P) گروه مداخله در پس آزمون نسبت به پیش آزمون طی راه رفتن نشان داد. همچنین، نتایج پژوهش حاضر، اختلاف معنی¬داری را در اثر عامل زمان دو گروه کنترل و مداخله در اوج نیروی عکس العمل زمین خارجی، داخلی و خلفی، طی دویدن نشان داد (023/0>p). مقایسه زوجی، کاهش معنی¬داری را در اوج نیروی عکس العمل زمین خارجی (001/0>P) و خلفی (023/0=P) و افزایش معنی¬داری را در اوج نیروی عکس العمل زمین داخلی (003/0=P) گروه مداخله در پس آزمون نسبت به پیش آزمون طی دویدن نشان داد. با توجه به فعالیت الکترومایوگرافی عضلات، نتایج پژوهش حاضر اختلاف معنی¬داری را در اثر عامل زمان دو گروه کنترل و مداخله در دامنه فعالیت الکتریکی عضلات ساقی قدامی و پهن خارجی طی راه رفتن نشان داد (049/0>p). مقایسه زوجی، افزایش معنی¬داری را در دامنه فعالیت الکتریکی عضلات ساقی قدامی (046/0=P) و پهن خارجی (049/0=P) گروه مداخله در پس آزمون نسبت به پیش آزمون طی راه رفتن نشان داد. در بررسی اثر تعاملی زمان و گروه، اختلاف معنی¬داری در دامنه فعالیت الکتریکی عضله سرینی میانی و دوقلوی داخلی طی دویدن مشاهده شد (041/0>p). در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی¬داری در دامنه فعالیت الکتریکی عضلات سرینی میانی (028/0=P) و دوقلوی داخلی (041/0=P) پس از تمرین روی سطح شن، طی دویدن مشاهده شد. از طرفی مقایسه زوجی، کاهش معنی¬داری را در ایمپالس عمودی (031/0=P)، دامنه گشتاور آزاد منفی (034/0=P) نرخ بارگذاری عمودی (037/0=P) گروه مداخله در پس آزمون نسبت به پیش آزمون طی راه رفتن نشان داد. همچنین نتایج پژوهش حاضر، کاهش معنی¬داری را در دامنه گشتاور آزاد مثبت (001/0=P) گروه مداخله در پس آزمون نسبت به پیش آزمون طی دویدن نشان داد. نتایج پژوهش حاضر، عدم وجود اختلاف معنی¬داری را در اثر عامل زمان، گروه و تعاملی زمان و گروه، در مولفه¬های تصویر بدنی دو گروه مداخله و کنترل، پس از تمرین روی سطح شن نشان داد (05/0<P). نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر، کاهش معنی¬داری را در نیرو¬های عکس العمل زمین، دامنه گشتاور آزاد، ایمپالس و نرخ بارگذاری عمودی و افزایش معنی¬داری را در دامنه فعالیت الکتریکی عضلات پس از تمرین روی سطح شن نشان داد، که احتمالا در بهبود پرونیشن و کاهش آسیب¬های افراد دارای پرونیشن بیش از حد پا طی راه ر فتن و دویدن مناسب باشد. با این حال برای اظهار نظر دقیق¬تر نیاز به بررسی¬های بیشتری در این زمینه است. | ||||
Supervisor: |
|
||||
Advisor: |
|
||||
Subjects: | Faculty of Educational Sciences and Psychology > Department of Sport Sciences Divisions > Faculty of Educational Sciences and Psychology > Department of Sport Sciences |
||||
Divisions: | Subjects > Faculty of Educational Sciences and Psychology > Department of Sport Sciences Faculty of Educational Sciences and Psychology > Department of Sport Sciences |
||||
Date Deposited: | 28 Oct 2020 05:09 | ||||
Last Modified: | 28 Oct 2020 05:09 | ||||
URI: | http://repository.uma.ac.ir/id/eprint/12014 |
Actions (login required)
![]() |
View Item |