Basharpoor, Sajjad Psychological determinations of post traumatic growth in people with child abuse in childhood. University of Mohaghegh Ardabili.
![[img]](http://repository.uma.ac.ir/style/images/fileicons/text.png) |
Text
طرح آقای دکتر بشرپور).pdf Download (442kB) |
Abstract
Child abuse is one of the most common and complex psychological problems of today's society. This phenomenon and childhood adversity have long-lasting and unpleasant consequences on personality development and adaptation in adulthood. The aim of this research was to examine the role of cognitive fusion, distress tolerance and self-compassion on post traumatic growth in people with child abuse in childhood. Participants included 190 Iranian individuals with childhood abuse experience (126 women and 64 men). Questionnaires were administered and all of the participants were written informed consent at the pre-treatment assessment. Results showed that there are positive relationship between distress tolerance and self compassion with posttraumatic growth and negative relationship between cognitive fusion with posttraumatic growth. We tested, using structural equation model, whether distress tolerance and self-compassion predict posttraumatic growth through cognitive fusion. Results showed cognitive fusion mediates the relationship between distress tolerance and posttraumatic growth but could not predict posttraumatic growth via self-compassion. In sum, the results of the present research showed that cognitive fusion is an important mediator factor in the relationships of distress tolerance with posttraumatic growth.
| Item Type: | Other |
|---|---|
| Persian Title: | تعیین کننده‌های روانشناختی رشد پس آسیبی افراد آزادیده در دوران کودکی |
| Persian Abstract: | کودکآزاری یکی از معضلات شایع و پیچیده روانی اجتماعی جامعه امروزی است. این پدیده و تجربیات ناگوار دوران کودکی دارای آثار و پیامدهای درازمدت و ناخوشایندی بر تحول و سازگاری شخصیت در دوران بزرگسالی است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آمیختگی شناختی، تحمل آَشفتگی و دلسوزی به خود در رشد پس¬آسیبی افراد آزاردیده د دوران کودکی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی افراد آزاردیده بالاتر از 15 سال مراجعه‌کننده به مراکز خدمات روان درمانی و مشاوره شهر شیراز در نیمه اول سال 1396 تشکیل دادند. تعداد 190 نفر از این افراد به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب گردیدند و پرسشنامه¬های ترومای دوران کودکی، مقیاس¬های آمیختگی شناختی، تحمل آشفتگی، دلسوزی به خود و رشد پس¬آسیبی را تکمیل نمودند. داده¬ها با آزمون¬های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج یافته¬ها نشان داد که بین آمیختگی شناختی با رشد پس¬آسیبی ارتباط منفی معنادار و بین تحمل آشفتگی و دلسوزی به خود با رشد پس¬آسیبی ارتباط مثبت معنادار وجود دارد. همجنین یافته¬ها بیانگر این بود که آمیختگی شناختی قادر به پیش¬بینی رشد پس¬آسیبی نیست اما دو متغیر دیگر 41 درصد از واریانس رشد پس¬آسیبی را تبیین کردند، از سویی دیگر نتایج معادلات ساختاری نشان داد که آمیختگی شناختی قادر به واسطه¬گری بین تحمل آشفتگی و رشد پس¬آسیبی بود اما نتوانست رابطه بین دلسوزی به خود با رشد پس¬آسیبی را میانجی¬گری کند. با توجه به یافته¬های پژوهش حاضر، می¬توان نتیجه گرفت که عوامل روانشناختی در رشد پس¬آسیبی نقش بسزایی دارند و در مداخلات درمانی توجه به این عوامل می-تواند در سازگاری به افراد آسیب دیده کمک شایانی نماید. |
| Subjects: | Faculty of Educational Sciences and Psychology > Department of Psychology Divisions > Faculty of Educational Sciences and Psychology > Department of Psychology |
| Divisions: | Subjects > Faculty of Educational Sciences and Psychology > Department of Psychology Faculty of Educational Sciences and Psychology > Department of Psychology |
| Date Deposited: | 07 Nov 2020 06:53 |
| Last Modified: | 07 Nov 2020 06:53 |
| URI: | http://repository.uma.ac.ir/id/eprint/12075 |
Actions (login required)
 |
View Item |
